We hadden de grootste zaal van het Hilton gehuurd. Er kwamen drie mensen.

Drie Friese knapen zouden met een internet-pc voor tv een revolutie inluiden. Ze moesten alleen nog een grote partij erbij betrekken. Toen bleken ze een paar stappen te hebben overgeslagen. ‘Er werden weddenschappen afgesloten op hoelang we het nog zouden volhouden.’

Daar stonden ze, op het bordes van Hilton Amsterdam. Drie Friese jongemannen, 24, 25 jaar. In driedelig pak, stropdassen met apenstaartjes om. Klaar om alle grote partijen in de nieuwe wereld van pc's en internet omver te blazen met hun revolutionaire internetpc voor tv. Codenaam: Flashback.

In het diepste geheim hadden ze eind jaren negentig met hun bedrijfje Snakeware in het Friese Sneek gewerkt aan een apparaat waar volgens hun niet alleen Nederland maar de hele wereld op zat te wachten. Een pc, met ingebouwd modem en geïntegreerd in een lichtgevend toetsenbord, met uitneembare muis in het toetsenbord en aansluiting op de televisie. Een revolutie in 1999, toen menig huishouden nog zat te klooien met grote grijze pc-bakken, externe modems en analoge telefoonlijnen, doorgaans opgesteld in een hoek van de woonkamer of onder de trap.

Met de Flashback zou de belofte van internet realiteit worden: de pc als middelpunt van de kamer, 24 uur toegankelijk voor werk en games, en alles te zien op het lekker grote televisiescherm. Een alles-in-een computer voor de internetgeneratie. 'We waren blind van enthousiasme, het kon niet misgaan', zegt Ate van der Meer, een van de drie jongemannen van toen, 21 jaar later.

'Dat gingen we de grote namen van dat moment laten zien. Philips, Compaq, Dell, dat soort partijen. We waren er van overtuigd dat ze ons allemaal zouden omarmen als ze de Flashback zagen.’

Ze hadden de grootste zaal van het Hilton Hotel afgehuurd, inclusief uitgebreide lunch. 'We rekenden op een man of dertig, veertig. We dachten, met onze Friese blik: we moeten daar zijn waar die grote meneren altijd komen. Hilton dus.'

Zelf waren ze de dag tevoren al ingecheckt. 's Avonds, in het fameuze barretje Hilton, kwamen spelers van het Nederlands voetbalelftal binnen. Van der Meer: 'We deden een drankje met Edgar Davids en Frank en Ronald de Boer. Toen ik naar mijn kamer ging, stond ik in de lift met Edwin van der Sar. Dat droeg alleen maar bij aan onze euforie.'

Daar stonden ze dan, die middag erop, op het bordes van het Hilton Hotel. De speciale Flashback-vlag wapperde in de wind. Er kwam welgeteld drie man naar de presentatie. Twee ongemakkelijke uren volgden, daarna een zwijgende terugreis. 'Al onze bevlogenheid weg, helemaal om zeep geholpen. Het enige goede was dat we elkaar geen verwijten zijn gaan maken.'

Maar het ergste moest nog komen. Ze moesten de man die hen een ton had geleend voor de ontwikkeling van de Flashback, vertellen dat het Hilton níets had opgeleverd. Helemaal niets, behalve een hoge rekening voor zaalhuur en een lunch die grotendeels onaangeroerd was gebleven. Ze besloten de pijn meteen te nemen. Eenmaal terug in Sneek belden ze aan bij de geldschieter, de vader een van hen. 'Hij werd niet boos. Hij zei: nu voelt dit als het ergste dat je kan overkomen. Maar je kunt maar één ding doen: gewoon doorgaan. Keihard werken en het geld terugverdienen. Dus drink jullie koffie op en weer aan het werk.'

Terugkijkend concludeerden Ate en zijn compagnons Hans Hoomans en Johan Nieuwenhuis dat ze veel eerder een grote partij bij de productontwikkeling hadden moeten betrekken. Ook hadden ze moeten zorgen dat Snakeware een bekende naam was, want 'waarom zou Philips anders naar een presentatie van ons komen kijken? We hebben alles zelf ontwikkeld. De producttesten deden we met familie en vrienden, we waren veel te bang dat een grote partij met ons idee zou gaan lopen.'

De zeperd leerde de drie - ze zijn nog steeds compagnons en Snakeware heet nog steeds Snakeware - dat je expertise moet inschakelen voor zaken als marketing en merkbekendheid. En de noodzaak om geld te verdienen dwong ze keuzes te maken in hun productaanbod. 'We kozen voor software en internet, ten faveure van hardware. De bank vond dat een verkeerde keuze en stuurde ons naar bijzonder beheer. Ook dat hebben we geaccepteerd.'

Maar de keuze pakte goed uit. Snakeware groeide gestaag uit tot gewaardeerde software- en websitebouwer voor grote Nederlandse en later ook internationale partijen. Inmiddels profileert het bedrijf zich als innovatief e-businessbureau. Van der Meer: 'We zijn voor onze afnemers geen bijzaak, maar hoofdzaak geworden. Dat hebben we toch maar voor elkaar gekregen.'

Trauma is een zwaar woord, maar Hilton was het wel voor de drie Friezen. Van der Meer: 'Het maakte ons extreem voorzichtig en berekenend. We willen nooit meer afhankelijk worden van een bank, bijvoorbeeld. Maar we zijn ook wel eens té voorzichtig geweest. We zijn niet in apps gestapt toen die opkwamen in 2008, 2009. En we durfden lange tijd geen software te vermarkten via derden.'

Ook was er al snel na de presentatie een moment dat Van der Meer wilde afhaken bij Snakeware. 'Ik zat er te emotioneel in.' Zijn compagnons hielden hem bij de les. 'Ze zeiden: ga jij maar naar buiten, ga maar verkopen, dat kun je goed. Dan zorgen wij voor het product en de organisatie.'

Pas in 2013 waren alle littekens geheeld. Toen kochten de drie, jongens die inmiddels mannen waren geworden, een oude gashouder in het centrum van Sneek en richtten die in als modern kantoor. Dat was het moment dat we het verleden écht hebben afgesloten. We hadden onze bravoure weer een beetje terug. Het jaar erop durfde ik ook weer het Hilton binnen te gaan. Heb ik een biertje gedronken in de bar.'

Vorig jaar was koning Willem-Alexander op werkbezoek bij Snakeware, in het kader van een rondreis langs innovatieve bedrijven. Een groot verschil met de eerste jaren na de Flashback-zeperd: 'Hier in Sneek werden weddenschappen afgesloten op hoe lang we het nog zouden volhouden.'

Krant: Financieel Dagblad

Rubriek: Tegenslag
Auteur: Alex Ruitenbeek