Door veranderd beleid van de overheid moest Staatsbosbeheer op zoek naar nieuwe inkomsten bronnen. Besloten werd om meer te doen met de kampeerterreinen. Kamperen is een activiteit die past bij de drie pijlers van Staatsbosbeheer; beleven, beschermen en benutten. De terreinen waren er al, maar deze werden geclusterd beheerd. Door een centrale focus en de stap naar de digitale wereld moeten de kampeerterreinen rendabel worden.

De kampeerterreinen afbakenen met slagbomen, hekken en een receptie past niet bij ‘back to nature’ aard van Staatsbosbeheer. Bovendien is er simpelweg niet genoeg mankracht. Staatsbosbeheer beheert 250.000 hectare Nederlandse natuur. Daar zijn onze boswachters de gastheer. Wij willen hen op een goede manier inzetten en dus niet als receptionist.

De centrale vraag “Hoe krijg je de consument zover dat hij online of op locatie een boeking doet, incheckt en/of betaalt?” Boeken, inchecken en betalen leggen we bij de gasten neer, in de vorm van de boekingszuil waarmee zij ter plekke een reservering kunnen maken en afhandelen. Zo heeft de boswachter de tijd om op pad te gaan met de mensen en te vertellen over de natuur.

De nieuwe opzet vergt zoals gezegd een zekere mate van vertrouwen in de consument. Wie komt kamperen, moet zelf inchecken en betalen en krijgt dan een bewijs dat hij of zij aan zijn tent hangt. De boswachter heeft daar een controle op.

Een “probleem” is dat ad hoc zuil boekers soms tegen volle terreinen aanlopen. Beschikbaarheid is gekoppeld aan het reserveringssysteem van Stratech. De kampeerterreinen zijn kleinschalig en soms moeten we nee verkopen. Wie zekerheid wil, moet inderdaad online boeken. We zien dat dat vooral gebeurt met populaire plekken zoals de Waddeneilanden. Daar gaan vakantiegangers minder snel op de bonnefooi naartoe, omdat ze ook een bootovertocht moeten regelen. Voor de rest boekt 60 procent online en 40 procent ter plekke.